De kaastaartfabriek

Je zou het ze niet toegeven, de Amerikanen met hun witte sportschoenen, baseballpet en polohemdjes, maar het zijn grote lezers. De parking van de lokale Barnes&Noble (de grootste boekhandelaar natiewijd, elke dag open van 8am tot 11pm!) staat al om 9 uur ’s morgens flink vol (oké, een deel van de parkeerders zit dan te ontbijten bij de Mexicaan ernaast). Het is dan ook een ongelooflijk plezier om hier een boekenwinkel binnen te stappen: een Starbucks-koffietent ín de winkel, waar je boeken kan zitten lezen die je niet eens gekocht hebt; tussen alle boekenrekken zeteltjes en tafels om rustig een tijdschriftje in te kijken (nadien zet je het gewoon gekreukeld en met brownievlekken erop terug in het rek), en alles ruimer en mooier dan in de beste bib bij ons. De collectie is ook njammienjammie: na anderhalf uur boekshoppen zaterdag ben ik maar van de L (toevallig recht tegenover de roltrap) tot aan de N geraakt. Staan nu dus op mijn boekenplank: Jhumpa Lahiri’s 'The namesake' en John Lanchesters 'The Debt to Pleasure'. Bij de kassa ook nog 'I’m a stranger here myself' van Bryson meegegrist (dat, damn, pas bij lectuur 'Notes from a big country' bleek te zijn dat we al kennen), 'Not for tourists New York' en een kookboekhouder (ja, we zijn in Amerika hé, de gadgets zijn minstens even belangrijk als de boeken). Nu ik de Nieuwengelanders een beetje ken, verbaast het me niets dat ze hier een goed gevuld rek (toch vier meter lang) 'Bibles' hebben, met ernaast evenveel 'Religious fiction', 'Eastern Religion', en een beetje afdwalend naar 'Spirituality' en 'New Age'. Bijna in de berging struikelde ik ook nog over een rekje 'Philosophy' (alwaar het eerste boek in het rek 'Heard from God lately?' heette). Oh ja, op zoek naar de naam van een vogel die niet in mijn 'Birds of New England'-gids stond (Maarten zat veilig met Winne in de kinderclub), zag ik in de sectie 'Natuur' nog een paar niet te versmaden titels: 'Fish that fake orgasms', 'The secret life of lobsters', 'Merle’s door. Lessons from a Freethinking Dog', 'Skinny bitch in the kitchen' (dat was echt bij de kookboeken). Americans, we like them!
Na zoveel intellectueel genot was de Cheesecake Factory aan de overkant van de straat (restaurantketen met specialiteit kaastaart) goed om weer onzacht met de voeten op Amerikaanse bodem te landen. Drie kwartier wachten op een tafeltje (iederéén wacht hier altíjd op een tafeltje, zelfs voor een stomme pancake), dan geen tafel krijgen omdat mijn gezelschap niet volledig was (Maarten probeerde Winne in het Jungle Cafe rustig te houden terwijl ik aanschoof) en ons uiteindelijk compleet overeten aan de Dutch Apple Caramel Streusel Cheesecake en Maarten aan de Chocolate Tuxedo Cream Cheesecake (één woord voor elke laag op de taart). Maar lekker was het wel.