An all American experience

Hét onderwerp van gesprek onder Belgen die voor het eerst in Amerika zijn, zijn de urinatoire voorzieningen. De openbare wc’s zijn hier installaties om u tegen te zeggen. Meestal kan je er makkelijk met zijn vijven in, maar veel vunzige dingen moet je je niet in het hoofd halen. De deurtjes reiken maar van je knieën tot je hals en er is aan weerszijden een kier van twee centimeter. Je ziet dus meteen welke wc bezet is (auw, soms zie je ook te veel). De volautomatische flush wil nogal eens te vroeg of te laat in gang schieten, dus ofwel heb je natte billen als je niet snel genoeg weer in je broek gesprongen bent, ofwel kan je nog net meegenieten van de darmwerking van je voorganger. Van een spoelstopknop hebben ze nog niet gehoord, samen met je plas kan je zonder problemen twee rollen wc-papier doorgespoeld krijgen (toen ik me in de family restroom van de Macy’s iets te laat omdraaide, was Winne net het tweede rolletje in de pot aan het mikken). En bovenal: het water staat altijd tot aan de rand van de pot. De wat groot geschapen heren hangen dan blijkbaar met hun zaakje in het nat (deze week beaamd door tenminste twee van onze gasten), maar het scheelt in de geurtjes én in het poetswerk. Enfin, de installatie is helemaal zoals de Amerikaan zelf: big, loud en je weet altijd alles van je buren.