Drie Belgen in Boston
Over hoe een 34-jarige haar dagen slijt in Wonderland. Over hoe het haar man bevalt op de Grote Universiteit. En over het plezier van een anderhalfjarige bij het aanschouwen van hópen pancakes en vijfliterbidons melk.
woensdag 18 juni 2008
I'm a man
'k Stond gisteren rustig aan te schuiven in een diner, toen de hamburger-bakster - een te zware vrouw van middelbare leeftijd - out of the blue zei: "Oh, you must be such a brave man!" Wie ik? Ze keek wel degelijk recht naar mij. Winne stond ondertussen aan mijn rechterbeen te stampvoeten 'Eke, eke, eke' (Winnees voor 'Ik heb honger, voed mij nu of ik schreeuw hier de kinderbescherming bijeen'). Ah dacht ik, ze vindt het moedig dat we met een kleine pagadder reizen. Maar nee, dat was het niet.
Ze staarde naar mijn borst en toen viel mijn euro. Ze dacht dat ik een pro-Irak T-shirt droeg. 'It will be long, it will be hard, there will be no withdrawal'. Een uitspraak van Winston Churchill, die ik hier enkel draag vanwege het seksuele innuendo om de Amerikanen te epateren. Blijkt nu dat ze me al heel de tijd aanzien voor een moedig man en niet voor een flauwe plezante. Dezju!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
En de foto lijkt op een fragment uit Braveheart
Een reactie posten