Al maanden keek ik ernaar uit, en gisteren ben ik eindelijk gaan
whale watchen. Natuurgidsen van het New England Aquarium varen je met de catamaran naar de Stellwagen Bank, een zeereservaat op 25 mijl buiten de haven. Vier uur op de boot en in de wind, een zaligheid als het aan wal 36 graden en broeierig is. Veel
stinky minkes gezien – zo noemen ze de
minke whales (dwergvinvissen), naar ’t schijnt omdat je hun adem soms kunt ruiken tot op de boot, en ook omdat ze alleen maar hun rug tonen als ze duiken en nooit hun staart. Wél een paar mooie staarten van
humpback whales (bultrugwalvissen) gezien, en eentje dook plots zelfs op twee meter van de boot boven water. Behoorlijk spectaculair, want normaal mag je ter bescherming van de beesten niet dichterbij dan 200 meter varen. En het leukste aan dat walviskijken is eigenlijk de spanning op de boot: zomaar wat ronddobberen op open zee en wachten tot je ergens de puf hoort van een walvis die boven komt. En dan hopen dat je aan de goeie kant van de boot staat...
Er zitten hier wel meer beestjes die je bij ons in de tuin niet zo gauw ziet: grijze eekhoorns, chipmunks, wilde kalkoenen, één keer drie herten in de voortuin, en gisterenavond hebben we waarschijnlijk een lynx gezien, die de restjes van de barbecue uit onze vuilnisbakken kwam eten. Ik dacht eerst aan een coyote, want die zitten hier ook in de Willards Woods aan onze achterdeur, maar hij was ferm aan het blazen als een kat en hij had pluimen op zijn oren (dat was ’t enige dat we met de zaklamp konden zien), dus ik denk dat het een lynx was. Dit weekend in het Middlesex Fells natuurreservaat hier vlakbij ook drie slangen gezien (twee kousenbandslangen) en de schitterende
maanmot. En het is hier natuurlijk een paradijs voor (zang)vogels.
Een paar van de meest exotisch uitziende die hier elke dag in de tuin zitten: de
Cardinalis cardinalis (op de foto), blauwe gaai, roodborstlijster (met zoveel als er merels zitten bij ons), tweekleurige mees, Mexicaanse roodmus en nu zit eral dagen een
Baltimore oriole in onze tuin te zingen, maar het is mij nog niet gelukt er een foto van te maken. Alleen de chipmunks lijken geïnteresseerd in de appelsienen die ik voor hem klaarleg.
Al maanden keek ik ernaar uit, en gisteren ben ik eindelijk gaan whale watchen. Natuurgidsen van het New England Aquarium varen je met de catamaran naar de Stellwagen Bank, een zeereservaat op 25 mijl buiten de haven. Vier uur op de boot en in de wind, een zaligheid als het aan wal 36 graden en broeierig is. Veel stinky minkes gezien – zo noemen ze de minke whales (dwergvinvissen), naar ’t schijnt omdat je hun adem soms kunt ruiken tot op de boot, en ook omdat ze alleen maar hun rug tonen als ze duiken en nooit hun staart. Wél een paar mooie staarten van humpback whales (bultrugwalvissen) gezien, en eentje dook plots zelfs op twee meter van de boot boven water. Behoorlijk spectaculair, want normaal mag je ter bescherming van de beesten niet dichterbij dan 200 meter varen. En het leukste aan dat walviskijken is eigenlijk de spanning op de boot: zomaar wat ronddobberen op open zee en wachten tot je ergens de puf hoort van een walvis die boven komt. En dan hopen dat je aan de goeie kant van de boot staat...
Er zitten hier wel meer beestjes die je bij ons in de tuin niet zo gauw ziet: grijze eekhoorns, chipmunks, wilde kalkoenen, één keer drie herten in de voortuin, en gisterenavond hebben we waarschijnlijk een lynx gezien, die de restjes van de barbecue uit onze vuilnisbakken kwam eten. Ik dacht eerst aan een coyote, want die zitten hier ook in de Willards Woods aan onze achterdeur, maar hij was ferm aan het blazen als een kat en hij had pluimen op zijn oren (dat was ’t enige dat we met de zaklamp konden zien), dus ik denk dat het een lynx was. Dit weekend in het Middlesex Fells natuurreservaat hier vlakbij ook drie slangen gezien (twee kousenbandslangen) en de schitterende maanmot. En het is hier natuurlijk een paradijs voor (zang)vogels. 
Een paar van de meest exotisch uitziende die hier elke dag in de tuin zitten: de Cardinalis cardinalis (op de foto), blauwe gaai, roodborstlijster (met zoveel als er merels zitten bij ons), tweekleurige mees, Mexicaanse roodmus en nu zit eral dagen een Baltimore oriole in onze tuin te zingen, maar het is mij nog niet gelukt er een foto van te maken. Alleen de chipmunks lijken geïnteresseerd in de appelsienen die ik voor hem klaarleg.
2 opmerkingen:
Die maanmot is inderdaad prachtig!
Miljaar, die Cardinalis cardinalis ken ik alleen maar van de volières. Ik ben jaloers.
Een reactie posten