Drie Belgen in Boston

Over hoe een 34-jarige haar dagen slijt in Wonderland. Over hoe het haar man bevalt op de Grote Universiteit. En over het plezier van een anderhalfjarige bij het aanschouwen van hópen pancakes en vijfliterbidons melk.

maandag 28 juli 2008

The end of the world as we know it

En zo komt een eind aan ons Amerikaanse avontuur. Binnen anderhalf uur (14u plaatselijke tijd) rijdt hier een taxi voor en begint onze 15 uur durende Odyssee terug naar huis, met zes valiezen en vijf stuks handbagage (o ja, en Winne). Met spijt in het hart, maar tegelijkertijd zeer blij dat we iedereen terug zullen zien. Tot binnenkort allemaal!

Griet, Maarten en Winne

1 opmerking:

Anoniem zei

Hey Maarten,met tranen in de ogen heb ik jouw tekstje gelezen,maar ja 'ummas wenen vlug hee.

Jullie drietjes waren ginder al goed ingeburgerd en ik kan mij voorstellen dat jullie met gemengde gevoelens dat grote continent verlaten,maar wij(ummas en poepas)zijn dolblij.

Dikke knuffel en tot straks.