Drie Belgen in Boston

Over hoe een 34-jarige haar dagen slijt in Wonderland. Over hoe het haar man bevalt op de Grote Universiteit. En over het plezier van een anderhalfjarige bij het aanschouwen van hópen pancakes en vijfliterbidons melk.

zondag 20 juli 2008

Mooie praatjes + gebakken lucht = consumentenvoldoening

Amerikaanse reclame zit tsjokvol eufemismen. Mijn favorieten:
- de oplichterij die wij kennen van de Spaanse Costa's als 'time-sharing' = "fractional ownership"
- het stort waar we alle smeerlapperij van onze overproducerende en overconsumerende maatschappij dumpen = "landfill"
- krakkemikkige vierdehandsauto's die je nog niet eens naar Bulgarije zou willen verschepen = "pre-owned cars"
- een compleet afgeleefd huis uit de jaren stillekes waarvan alleen nog de muren recht staan, de rest is enkel goed voor het stort, de landfill = "a house with pre-war panache"
- het petieterige frigootje in je hotelkamer dat tsjokvol miniatuurflesjes overgeprijsde sterke drank zit, ofte de minibar = "your personal electronic inroom refreshment centre"

Makes me wonder: Was Clement Peerens een Amerikaan, zou hij dan op de vraag "Vindde gij mijn *** niet te dik in deze rok?" antwoorden: "Schat, ge hebt er ne schone kleine rug mee."

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Je moet het maar mooi kunnen zeggen.

renaat zei

Nochtans is Clement Peerens geen fervent gebruiker van eufemismen. Volgend citaat (met enkele Amerikaanders in de hoofdrol) is daar bewijs van:
Op Jazz Bilzen had a moeder iet aan 't hand
met de zanger van Led Zep'lin, Robert Plant
da's dus a vader, maar dat is nooit uitgelekt
ik vind anders dat gij meer op Meat Loaf trekt