Drie Belgen in Boston

Over hoe een 34-jarige haar dagen slijt in Wonderland. Over hoe het haar man bevalt op de Grote Universiteit. En over het plezier van een anderhalfjarige bij het aanschouwen van hópen pancakes en vijfliterbidons melk.

dinsdag 4 maart 2008

Oordeel nooit voor woensdag

Op woensdag 12 maart zullen we de verse Knack, de nieuwste coalitievoorspelling van Caroline Gennez en Annemie Peeters op Radio 1 moeten missen, eilaas. Die dag laten wij ons door US Airways naar Philadelphia en verder door naar Boston brengen. Als alles meezit, zouden we rond 5 uur 's nachts Belgische tijd moeten aankomen in onze tijdelijke residentie. Ik ga daar dik vier maanden mijn best doen om zoveel mogelijk van Noordoost-Amerika en zijn inwoners te zien. Met onze anderhalfjarige in mijn kielzog, en Maarten op zijn bureau in Harvard, Cambridge.

Zo ziet Boston, Massachusetts (drievier s'en, twee t's, rekent de redacteur gauw uit) er volgens het internet uit.

Lexington
Maar, wij gaan niet in de stad wonen, wel in de buitengemeente Lexington. Die ziet er (op Flickr althans) veelbelovend rijk, landelijk en groen uit (of beter: vooral wit en bruin in dit seizoen. Het vriest er 's nachts nu nog 5 à 10 graden). De website www.viewlexington.com is wel leuk, je kan ermee in de gemeente "rondrijden". Klikken op de grijze knop 'adress locator', '11 Flintlock Road' intikken, en links - met de groene postbus - zie je ons huurhuis.

Geen opmerkingen: