Drie Belgen in Boston

Over hoe een 34-jarige haar dagen slijt in Wonderland. Over hoe het haar man bevalt op de Grote Universiteit. En over het plezier van een anderhalfjarige bij het aanschouwen van hópen pancakes en vijfliterbidons melk.

maandag 28 april 2008

Waarom een vrouw een vent nodig heeft (en andere wijsheden uit New York)

Wachtend op de trein die ons van Penn Station, NY, naar Boston terugbrengt. Een volle vertrekhal, met naast ons een man die ik vaagweg herken. Hmmm, die zat waarschijnlijk drie dagen geleden ook op de Bostontrein richting Big Apple? Of was die daarnet poker aan het spelen in de lobby van het hotel?
Tot Maarten zich omdraait en tussen zijn tanden fluistert: 'Heb je al gezien wie hier naast ons staat? Ben Kingsley!' Waarna ik nog tien minuten uitleg nodig had om de neus te kunnen plaatsen (ik vond Sexy Beast nochtans een goede film, wist mijn extern geheugen nog te vertellen). Anderhalf jaar geleden hadden we een vergelijkbaar incident in Parijs, toen we in een bistro naast Kylie Minogue bleken te zitten. Ik had dat blondje nog nooit gezien, maar haar vrijer die mocht er wel wezen, die heb ik achteraf eens gegoogeld. Da's nu het resultaat van een goede opvoeding, zonder tv (behalve het Jeugdjournaal en Merlina) of muziek (uitzondering voor Nana Mouskouri en W.A.Mozart).
Foto's van onze trip naar de Big Apple hier.

Geen opmerkingen: