Michelle my bell

Een staalblauwe hemel, stralende zon en de onderschatte Griekse filosoof-dichter Georgios Kyriacos Panayiotou op de autoradio - de man die epistemologie koppelde aan emotie: "To the heart and mind, ignorance is kind" uit zijn suf geciteerde traktaat Careless whisper uit het omineuze jaar 1984). Kan een eerste werkdag voorspoediger beginnen?

Het Minda de Gunzburg Center for European Studies loste in elk geval de hoge verwachtingen in. Het gebouw ziet er enigszins Midden-Europees uit en dat is geen toeval. Het is nl. het voormalige Germanic Museum van Harvard, ontworpen door een Duitser, betaald met Duits geld, gebouwd tijdens dat andere grote project van de Duitsers (begonnen nl. in juli 1914 en voltooid in 1917) en gezegend met de Duitste voornaam aller tijden: Adolphus Busch Hall (van de nog altijd bestaande biergigant Anheuser-Busch).

In 1989 heeft een rijke familie (de De Gunzburgs) er tien miljoen dollar tegen aan gesmeten om het museum te transformeren in een onderzoekscentrum. Naar mijn bescheiden mening is die indecente smak geld niet slecht besteed (in Harvard A to Z lezen we: "No academic department at Harvard enjoys such a luxurious and fitting environment").

Je komt binnen in een atrium-lobby waar je in lederen fauteuils onderuit kan zakken en de belangrijkste Europese kranten en tijdschriften doornemen. 's Morgens weerklinkt majestueuze orgelmuziek (Bach!) door de gangen. Live! Een deel van het gebouw is immers nog museum en ziet eruit als een middeleeuwse kathedraal (no kidding!) - inclusief plaasteren replica's van heiligenbeelden en doopvonten, glasramen én een Nederlands kerkorgel waarop elke donderdag concerten voor het publiek gespeeld worden en die dus door de week ingestudeerd worden.

Gisteren stond ik na een lezing wat na te lummelen met een glas wijn. Ik stond maar half te luisteren naar mijn gesprekspartners, die bezig waren over Danny dit, Danny dat. 'Danny is so sensitive, he really took that criticism very hard.' Bleek dat ze het hadden over Daniel Goldhagen, die ook verbonden is aan het Center, en die de storm van kritiek op zijn Gewillige beulen niet had zien aankomen.

Tot slot nog enkele Americana. Ter afwisseling las ik Winne een Amerikaans papaboekje voor: Dad is great. Tot ik in het midden bij de verborgen boodschap kwam: "Dad takes us to church each Sunday and we pray to the Good Lord." Yeah sure. Deze dad draait op zondag Helter Skelter achterste voren.

Tot mijn scha en schande heb ik moeten ondervinden dat melk hier niet op ultrahoge temperatuur wordt verwerkt. Het nadeel van gepasteuriseerde melk is dat de flessen al na twee dagen buiten de koelkast beginnen op te zwellen, bij opening ontploffen en de keuken onder een vieze, zuur riekende brij achterlaten. Gelukkig heb ik nu een huisvrouw die na mij opkuist!

Een van de finalisten van American Idol moest Michelle van The Beatles te berde brengen. Het onwetende joch had zich nog nooit gerealiseerd dat dat nummer deels in het Frans is. Hij dacht dat McCartney "Michelle, my bell" zong. De vrouw als klok. Gelukkig weten Europeanen de klepel wel hangen.